Cisi bohaterowie

Strażak biegnie tam skąd inni uciekają. Co Pana skłoniło do wstąpienia w szeregi OSP?

Z pewnością nie była to chęć bycia "bohaterem", towarzyszące akcjom,  ryzyko, ani adrenalina, odpowiedzialność, czasami bezsilność i ogromny wysiłek fizyczny. Zaczęło się zwyczajnie - namawiał mnie kolega i w końcu namówił. Poszedłem na zebranie i tak zostałem do dziś. Robię to co mogę, co potrafię. Staram się do każdego zadania podchodzić z rozsądkiem. Mimo ukończonych kursów polegam i uczę się od starszych stażem druhów. W akcji to właśnie doświadczenie i instynkt są najcenniejsze.

Czy na codzień spotyka się Pan z życzliwością w związku z pełnieniem tej funkcji?

Myślę, że każdemu druhowi i druhnie, zależy na pozytywnym odbiorze. Chłopaki angażują się z własnych chęci, nie dla poklasku, nie dla sławy, oceniają każde działanie i sami podejmują decyzje. OSP to nie tylko akcje ratowniczo-gaśnicze. Straż jest niezbędna, musi istnieć cały czas i zachęcać młodych, którzy kiedyś zastąpią starszych druhów - nic przecież nie trwa wiecznie.

Jakie były początki Pana służby?

Zacząłem inaczej, niż większość. Czasy się zmieniły - żeby uczestniczyć w akcjach teraz trzeba mieć ukończony co najmniej kurs podstawowy (teoria, szkolenie, egzamin praktyczny w tym m.in. komora dymowa – co było dla mnie dużym przeżyciem), więc byłem w zawieszeniu do czasu ukończenia kursów. Mój początek w straży i pierwsze wyzwanie związane było z zaangażowaniem budowę kuchni - zupełnie od podstaw. Ile mogłem, to pomogłem. Teraz mamy kuchnię, której nie musimy się już wstydzić.

Naraża Pan życie ruszając na akcje. Jak radzić sobie ze strachem?

Niejednokrotnie brałem udział w akcji, choć raczej staram się gasić inne pożary. Jak już jadę to nie myślę o strachu -  na strach tutaj nie ma miejsca. Wszystko oczywiście zależy od człowieka, jego charakteru, wyszkolenia, a przede wszystkim wyzwania wobec którego strażak staje. Chłopaki często powtarzają - "strażakiem się jest, a nie bywa". Pomijając wszystko, to co jest zawsze podkreślane i dotyczy każdej służby - w pierwszej kolejności trzeba zadbać o własne bezpieczeństwo, czy to odpowiednie oznakowanie terenu akcji, czy uzbrojenie się w odpowiedni sprzęt i ubiór adekwatny do warunków panujących przy zdarzeniu, np. maska z tlenem wchodząc do zadymionego pomieszczenia. Tak, czy inaczej nie czuję się ekspertem, doświadczenia nabiera się z czasem. Jak jadę z chłopakami na akcję to zawsze ich podziwiam, z jaką łatwością wszystko wykonują.

Jak czuje się strażak,  kiedy okazuje się,  że nie wszystkim udało się pomóc?

To trudne pytanie, ponieważ nigdy na szczęście nie miałem takich tragicznych doświadczeń. O tego typu sytuacjach raczej się za dużo nie rozmawia, każdy sam musi sobie pewne rzeczy układać. Z pewnością jednak zawsze jeden na drugim może polegać i liczyć na wsparcie. Ta siła płynie z zespołu.

Rozmawiała: Karolina Machnicka